Bu kez sokak lambalarına sordum. Cevapsız kalacağını bilsem de sordum, neden hala karanlık sokaklar diye. İnsan hiç sokak lambasına soru sorar mı? Ben soruyorum. Gecenin zifiri karanlığını bozan, loş ışıklarıyla konuşup onlarla dertleşmeyi seviyorum ve gündüzleri fark edilmeyip gecelerin yalnızlığını ölçenlerle.. Onlar, terk edilmiş bir şehrin sokaklarında en çok yalnız olanlardı. Yanıp sönen ışıklarıyla karanlığa kaybolanlarsa en yanlız olanlarıydı. Dertleşip konuşmaya başladığında seni sessizce dinleyecek olanlar, en önemlisi de üstelemeyecek hatta soru sormayacak olanlar da onlardı. Şimdi sen söyle, yalnızlığı en iyi bilenlerle kim dertleşmek istemez ki.